De goede voorouder
De goede voorouder
Langetermijndenken voor een kortetermijnwereld
Dit boek wil ik graag onder de aandacht brengen. De auteur is Roman Krznaric, een populaire filosoof, afkomstig uit Australië maar werkzaam in Engeland. Hij is een van de oprichters van en nog altijd docent aan The school of life. Zijn echtgenote is Kate Raworth, bekend met haar theorie over de donut-economie.
Ik vind het een bijzonder boeiend boek met verrassende invalshoeken. Als grootvader die bezorgd is om de toekomst van zijn kleinkinderen heeft Krznaric mij nog meer aan het denken gezet. Het houdt mij bezig hoe ik naast een goede grootvader ook een goede voorouder kan zijn.
Veel leesplezier.
Korte inhoud :
“Over 50 jaar, over 100 jaar, over 500 jaar zullen er op de verschillende continenten op aarde waarschijnlijk nog mensen leven, werken, liefhebben en dromen. En het leven dat zij zullen leiden zal diepgaand beïnvloed zijn door wat wij nú doen, door de gevolgen van de geschiedenis die zij zullen erven.’’
Hoe kunnen we een goede voorouder zijn? Krznaric ontleent de vraag aan Jonas Salke, die nooit patent heeft willen aanvragen op het poliovaccin dat hij in 1955 uitvond. In plaats van roem verwerven op de korte termijn wilde hij vooral toekomstige generaties dienen.
Hoe kunnen wij goede voorouders zijn?
Om goede voorouders te zijn moeten we onder meer onze politiek en economie radicaal omvormen. We moeten onze kortzichtigheid inruilen voor langetermijndenken. Krznaric onthult zes praktische manieren om onze hersenen hierin bij te scholen. Dan verschuiven we de loyaliteit van onze eigen generatie naar de hele mensheid en kunnen we onze planeet en onze toekomst redden.
Trefwoorden en enkele opvallende quotes uit het boek :
Besef dat we een stipje op de kosmische kalender zijn.
Intergenerationele solidariteit en rechtvaardigheid : denk zeven generaties vooruit. Willen we goed herinnerd worden door ons nageslacht?
De Intergenerationele Solidariteisindex
Het zevende-generatiedenken van de Amerikaanse Indianen
In Wales is er een Commissaris voor Toekomstige Generaties als onderdeel van de Wet welzijn voor toekomstige generaties. Het aantal ‘bewakers van de toekomst’ is de voorbije jaren sterk toegenomen.
Kunnen burgers echt in de schoenen gaan staan van toekomstige generaties en hun belangen goed behartigen? De Japanse beweging Future Design (Plan voor de toekomst) heeft, geïnspireerd door het zevende-generatiebeginsel van de Amerikaanse indianen, in gemeenschappen door het hele land een unieke vorm van burgerberaad opgezet. De ene groep deelnemers neemt het standpunt van de huidige bewoners in en de andere groep beeldt zich in dat ze de toekomstige inwoners uit het jaar 2060 zijn.
De beweging wil dat in Japan alle overheden, zowel nationaal als lokaal, een departement van de toekomst krijgen.
Steden moeten meer macht en middelen krijgen omwille van het groeiende besef dat steden langetermijnproblemen zoals ecologische overschrijding, migratiedruk en welvaartsongelijkheid beter kunnen aanpakken dan natiestaten.
De stemgerechtigde leeftijd moet verlaagd worden van 18 naar 16 omdat mensen langer leven en de belangen van oudere kiezers nu beter worden behartigd dan die van de jeugd.
De opkomst van de ecologische en vooral de circulaire economie. Verwijzing naar de donuteconomie.
Kathedraaldenken : Het staat vast dat mensen zich heel goed kunnen bekommeren om toekomstige generaties. Daarom hebben ze die prachtige kathedralen gebouwd, die pas eeuwen na de eerste steenlegging werden voltooid. Ook de Chinese muur en het Londense rioolstelsel zijn voorbeelden van effectief langetermijndenken. Die manier van denken moeten we versterken.
Diepe economie : is er een tegengif tegen politieke kortzichtigheid?
Om tijd beter te begrijpen moet je een 0 voor het jaartal zetten : we leven nu in het jaar 02021
De tijdrebellen!
Is er hoop voor het langetermijndenken in een wereld met verouderde instituties, de macht van gevestigde belangen, onzekerheid in het hier en het nu en het feit dat we onvoldoende besef van urgentie hebben?
Goed voorouderschap gaat over nederigheid tegenover de diepe tijd, intergenerationele rechtvaardigheid, erflatersmentaliteit, transcendent doel, holistisch voorspellen en kathedraaldenken.
Wat zijn menselijke tijdshorizonnen in het openbare en persoonlijke leven?
